کریپتو در مقابل فیات: کدام بهتر است؟ سرمایه گذاران و رهبران مالی از ابتدای رونق بیت کوین این سوال را مطرح کرده اند.
در حال حاضر، مؤسسات به پول فیات اعتماد دارند زیرا صدها سال است که از آن استفاده می کنند. اما، کاربران اینترنت با فراوانی بیشتری از ارزهای دیجیتال استفاده می کنند. بازیکنان قمار کریپتو از اتر و بیت کوین برای بازی در آن استفاده می کنند بهترین کازینو رمزنگاری.
علاوه بر این، سرمایه گذاری بیت کوین در دهه گذشته به سود بسیاری از معامله گران بوده است. اما اجازه دهید ابتدا ببینیم که چه چیزی پول است.
سپس به بررسی مزایا و معایب کریپتو در مقابل فیات خواهیم پرداخت و نگاهی کوتاه به تاریخچه این دو نوع ارز خواهیم داشت.
ویژگی های اصلی پول
قبل از بحث کریپتو در مقابل فیات، باید در نظر بگیریم که یک دارایی به چه ویژگی هایی نیاز دارد تا پول در نظر گرفته شود.
یک دارایی باید ذخیره ارزش باشد، به عنوان وسیله مبادله عمل کند و یک واحد حساب باشد.
فروشگاه ارزش
یک دارایی یا ارز جدید باید ذخیره ارزش باشد. این بدان معنی است که مردم باید اعتماد کنند که دارایی ارزش خود را در طول معاملات حفظ می کند.
ارزهای فیات اشکال نسبتاً پایداری از پول هستند. آنها با عرضه و تقاضا مرتبط هستند. آنها همچنین تابع بانک مرکزی هستند. بانک ها ارزش ارزهای فیات را با انتشار پول بیشتر تعیین می کنند. این ارزهای فیات ممکن است به دلیل ناآرامی های سیاسی یا بحران اعتباری ارزش خود را از دست بدهند.
ارزهای دیجیتال به دلیل نوسانات خود شناخته شده اند. بیت کوین و اتر روزانه هزاران دلار افزایش و کاهش می یابند، اما برخی از ارزهای دیجیتال از دارایی های زیربنایی برای متعادل کردن ارزش خود استفاده می کنند. استابل کویین از یک ارز فیات، کالایی مانند طلا یا گروهی از ارزهای فیات برای تعیین ارزش آنها استفاده کنید.
وسیله مبادله
در مرحله بعد، دارایی باید یک روش پرداخت پذیرفته شده باشد. خریداران و فروشندگان باید بتوانند از دارایی در چندین منطقه استفاده کنند و هر دو طرف باید ارزش دارایی را بپذیرند.
مثلاً اگر شخصی تلویزیون می خرد از یک فروشگاه آنلاین با استفاده از بیت کوین، مصرف کننده و فروشگاه آنلاین باید به ارزش بیت کوین تکیه کنند.
کریپتوکارنسی‌ها روش‌های پرداخت آنلاین محبوبی هستند، اما در فروشگاه‌های فیزیکی استقبال چندانی نکرده‌اند. برخی از فروشندگان و موسسات شروع به پذیرش بیت کوین کرده اند. به عنوان مثال، پی پال دارای پشتیبانی بیت کوین است. برنامه های کاربردی دیگر، مانند Spedn، به مصرف کنندگان اجازه می دهد تا از رمزنگاری به عنوان فیات در خرده فروشان استفاده کنند.
از سوی دیگر، ارزهای فیات به عنوان نوعی پرداخت غالب هستند. کریپتوکارنسی ها پیشرفت هایی برای انجام دادن دارند. اما از آنجایی که آنها دیجیتالی و قابل تقسیم هستند، می توانند به یک روش پرداخت انعطاف پذیر تبدیل شوند.
واحد محاسبه
علاوه بر این، یک دارایی باید بتواند ارزش محصولات و خدمات مختلف را تعیین کند. باید این کار را با توجه به ارزش این محصولات و خدمات انجام دهد. به عنوان مثال، یک ماشین اسپرت باید گرانتر از یک گوشی هوشمند باشد.
بانک های مرکزی با ارزهای فیات به این امر دست می یابند. آنها ارزش یک ارز فیات را در مورد دیگران مدیریت می کنند. آنها پول بیشتری چاپ می کنند یا نرخ بهره را تعدیل می کنند.
ارزهای دیجیتال مشمول قیمت‌های بازار کریپتو هستند. این قیمت ها مطابق با عرضه و تقاضا است. علاوه بر این، یک واحد حساب را می توان تقسیم کرد. بیت کوین به صد میلیونیم بیت کوین قابل تقسیم است در حالی که ارزهای فیات سنت دارند.
کریپتو در مقابل فیات: آنها چه هستند
حکم
ارزی است که ارزش ذاتی ندارد. این بدان معنی است که شما فقط می توانید از آن برای خرید چیزها استفاده کنید. کاربرد دیگری ندارد یک تنظیم کننده نیز آن را صادر می کند. این معمولاً یک مقام مرکزی مانند یک دولت است.
ارزش ارزهای فیات به دلیل عرضه و تقاضا افزایش و کاهش می یابد. یک مقام مرکزی می تواند ارزش خود را تنظیم کند. به عنوان مثال می توانند با چاپ اسکناس بیشتر عرضه را افزایش دهند و با صدور اعتبار تقاضا را افزایش دهند.
رمزنگاری
کریپتوکارنسی یک روش پرداخت است که با فناوری بلاک چین کار می کند. شرکت ها ارزهای رمزنگاری شده خود را ایجاد می کنند که معمولاً توکن نامیده می شود. این شرکت ها این توکن ها را برای استفاده در پلتفرم خود می سازند. کاربران معمولاً باید از این توکن ها برای انجام عملکردهای روی بلاک چین استفاده کنند.
انواع ارزهای دیجیتال
در حال حاضر انواع مختلفی از ارزهای دیجیتال موجود است که اولین آنها بیت کوین است. این ارز دیجیتال یک روش پرداخت شناخته شده در بسیاری از پلتفرم ها است، به طوری که پی پال و سایر شرکت های بزرگ شروع به پذیرش بیت کوین کرده اند.
بعدی آلت کوین ها هستند. این رمزارزها غیر از بیت کوین شامل اتر (ETH) است. لیت کوین، Dogecoin و ADA. آنها عملکردهای مختلفی را در اختیار کاربران قرار می دهند. کاربران برای استفاده از خدمات بلاک چین باید از این توکن ها استفاده کنند.
نوع نهایی استیبل کوین است. این سکه ها ارزش خود را از یک دارایی زیربنایی می گیرند. به عنوان مثال، تتر (USDT) معادل 1 دلار است. توکن های دیگر از پروتکل های طلا و بلاک چین برای ثابت نگه داشتن ارزش ها استفاده می کنند.
چگونه ارزها کار می کنند
هر گونه دارایی ذخیره یا کالایی پشتوانه ارز فیات نیست. این بدان معنی است که موسسات و مصرف کنندگان به ارزهای فیات به عنوان ابزار ذخیره سازی قدرت خرید اعتماد می کنند.
به عنوان مثال، در گذشته، مردم از سیستم مبادله ای استفاده می کردند. هر دو طرف محصولات و خدماتی را معامله کردند که ارزش مشابهی داشتند. سه گاو می تواند برابر با یک آلونک باشد. اکنون مردم به ارزهای فیات به عنوان تعیین کننده قدرت خرید اعتماد دارند. هم گاوها و هم آلونک می توانند معادل 5,000 دلار باشند.
دولت ها همچنین ارزهای فیات را به عنوان ارز قانونی می دانند. این بدان معناست که مردم می توانند از آن برای پرداخت مالیات، خرید ملک و دریافت اعتبار استفاده کنند. از آنجا که دولت ها ارز را کنترل می کنند، این ارز با ثبات سیاسی گره خورده است. اگر دولتی ناپایدار باشد، ارزش پول فیات آن کاهش می یابد.
بلاک چین ها دفتر کل توزیع شده هستند. آنها از بلوک های معاملات تشکیل شده اند. هنگامی که شخصی یک بلوک را به بلاک چین اضافه می کند، نمی تواند اطلاعات را تغییر دهد. همچنین، هر کسی می‌تواند بلوک‌های روی زنجیره را ببیند. این بدان معنی است که انجام اقدامات مخرب چالش برانگیز است.
علاوه بر این، کاربران باید توکن‌هایی را در بلاک چین استخراج کنند. آنها باید از منابع محاسباتی خود برای دریافت پاداش نمادین استفاده کنند.
سایر شرکت‌های دارای بلاک چین توکن‌هایی را برای عموم صادر می‌کنند. آنها یک ICO (پیشنهاد اولیه سکه) راه اندازی می کنند و بخشی از توکن های از پیش استخراج شده خود را می فروشند. یک مثال اتریوم است، که این کار را با ETH (اتر) انجام داد.
بر این اساس، بیت کوین دارای عرضه محدود 21 میلیون توکن است. در مقایسه، اتر عرضه نامحدودی دارد. ارزهای رمزپایه از نظر عرضه و همچنین نحوه دستیابی کاربران به آنها متفاوت است. در کریپتو در مقابل فیات، ارزهای دیجیتال گزینه‌های بیشتری برای ضرب کردن دارند.
تاریخچه بیت کوین در مقابل فیات
چین برای اولین بار در قرن دهم از ارز فیات استفاده کرد. دولت به دلیل کمبود مس شروع به استفاده از پول کاغذی کرد. رشد سریع اقتصادی در منطقه سیچوان، بازرگانان را بر آن داشت تا اسکناس هایی را منتشر کنند که توسط یک ذخیره پولی محافظت می شود. در طول سلسله یوان، پول کاغذی تنها ارز در کشور شد.
در قرن نوزدهم، در طول جنگ داخلی ایالات متحده، دولت برای حفظ ارزش طلا و سایر فلزات گرانبها، ارز فیات صادر کرد. آنها همچنین از تبدیل ارز فیات به طلا توسط مردم جلوگیری کردند.
سپس در قرن بیستم، رئیس جمهور ایالات متحده اقدامات اقتصادی را ایجاد کرد. این اقدامات قابلیت تبدیل دلار به طلا را از بین برد. در حال حاضر، بیشتر کشورها ارزش را از دولت خود و ارتباط آنها با سایر ارزهای فیات می گیرند.
ساتوشی Nakamoto بلاک چین بیت کوین را در سال 2009 ایجاد کرد. او می خواست شبکه ای ایجاد کند که در آن کاربران مجبور نباشند برای انجام و تأیید تراکنش ها به یک نهاد متمرکز تکیه کنند.
در عوض، کاربران بیت‌کوین به شبکه‌ای از گره‌ها متکی هستند که تراکنش‌ها را با استفاده از پروتکل اجماع تأیید می‌کنند: اثبات کار. در اینجا ماینرها باید از قدرت محاسباتی خود برای حل مشکلات رمزنگاری پیچیده استفاده کنند. پس از حل مشکل، پاداش بیت کوین دریافت می کنند.
در روزهای اولیه بیت کوین، ماینرها می توانستند پاداش بیت کوین را با قدرت محاسباتی کمی دریافت کنند. اما با رشد بلاک چین، دریافت پاداش دشوارتر شد.
بر این اساس، بسیاری از شرکت ها مزارع معدنی را ساختند. در اینجا از سکوهای معدنی گران قیمت و قدرتمند استفاده کردند. ماینر معمولی نمی تواند پاداش های قابل توجهی از BTC را از استخراج به دست آورد. در حال حاضر افراد زیادی ملحق می شوند معادن استخر یا بیت کوین را در صرافی های رمزنگاری معامله کنید.
ارزهای دیجیتال بعدی
دومین ارز دیجیتال بزرگ، طبق ارزش بازار، اتریوم است. این بلاک چین به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا برنامه های غیرمتمرکز ایجاد کنند. کاربران باید از ETH برای پرداخت خدمات استفاده کنند.
امروزه ارزهای دیجیتال زیادی در دسترس عموم قرار دارند. آنها از Altcoins، Stablecoins و NFT (توکن های غیر قابل تعویض). هر یک از این پروژه های بلاک چین به طور متفاوتی به ارزهای رمزنگاری شده برخورد می کنند.
مزایا و معایب Fiat Vs Crypto
حکم
در ارزهای دیجیتال در مقابل فیات، ارزهای فیات پایدارتر هستند. آنها به اندازه ارزهای کالایی مانند طلا یا نقره در نوسان نیستند. مقامات کنترل کننده همچنین می توانند ارزش ارز فیات را در صورت نیاز تنظیم کنند.
علاوه بر این، این یک روش پرداخت پذیرفته شده در سراسر جهان است. اکثر کشورها از ارز فیات به عنوان شکل پیش فرض پول استفاده می کنند.
ارزهای فیات نیز امن هستند. رگولاتورها تضمین می کنند که کلاهبرداران ارزهای جعلی را انجام نمی دهند. اگر چنین کنند، مجازات های سختی برای مرتکبین در نظر گرفته می شود. کل دپارتمان های اجرای قانون جرایم مرتبط با ارزهای فیات را بررسی می کنند.
در مقابل، جدیدترین بحران مالی جهانی به جهان نشان داد که مقامات مرکزی نمی توانند برای جلوگیری از رکود کاری انجام دهند. این مقامات حتی با کنترل خود بر صدور فیات و حاکمیت، نتوانستند رکود را متوقف کنند.
در کشورهایی مانند ونزوئلا و زیمبابوه، ارزهای فیات آنها به کف رسید. این به این دلیل اتفاق افتاد که دولت های مربوطه آنها ناپایدار بودند. این امر منجر به کاهش قدرت خرید ارزهای آنها و در نهایت منجر به رکود اقتصادی آنها شد.
رمزنگاری
در کریپتو در مقابل فیات، ارزهای دیجیتال چند مزیت نسبت به ارزهای فیات دارند. اولاً غیرمتمرکز است. یک نهاد متمرکز آن را کنترل نمی کند. این بدان معناست که کاربران ارزهای دیجیتال می توانند در یک محیط غیرقابل اعتماد بدون پرداخت یک واسطه تراکنش انجام دهند.
در مرحله دوم، ارزهای دیجیتال امن هستند. تقلب در بلاک چین تقریبا غیرممکن است مگر اینکه توکن ها تقلبی باشند.
ثالثاً، ارزهای دیجیتال ارزش بیشتری نسبت به روش‌های پرداخت دارند. به عنوان مثال، NFT ها بسته به چیزی که نشان می دهند ارزش دارند. آنها همچنین انعطاف پذیرتر و شفاف تر از ارزهای فیات هستند. مردم می توانند در مناطق مختلف بدون مقررات از ارزهای دیجیتال استفاده کنند. همچنین، تمام تراکنش‌هایی که از توکن‌ها استفاده می‌کنند عمومی هستند.
در فیات در مقابل کریپتو، اولی محبوب‌تر و پذیرفته‌تر است. شهروندان و دولت ها به ارزهای فیات اعتماد دارند. متقاعد کردن مردم مبنی بر اینکه ارزهای دیجیتال یک جایگزین معتبر یا حتی جایگزینی برای ارزهای فیات هستند یک چالش بزرگ است.
علاوه بر این، تعداد بسیار کمی از کشورها به طور رسمی ارزهای دیجیتال را به عنوان روش پرداخت پذیرفته اند. ایالات متحده تراکنش های رمزنگاری را مجاز می کند، اما دولت مقررات سختگیرانه ای را اعمال می کند.
چین ارزهای دیجیتال را به طور کامل ممنوع کرده است و بسیاری از کشورهای دیگر مانند هند نیز در حال بررسی آن هستند. در نهایت، ارز دیجیتال هنوز نیاز به پذیرش انبوه دارد.
ارزهای رمزپایه به طور منظم در نوسان هستند. دوره های طولانی رشد ارزش وجود دارد اما دوره هایی از نزول ارزش نیز وجود دارد. به عنوان مثال، بیت کوین قبل از تثبیت در قیمت 64,800،50,000 دلار به بیش از XNUMX دلار افزایش یافت. این نوع نوسان قیمت از تبدیل شدن بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال مرتبط به روش های پرداخت پذیرفته شده جلوگیری می کند.
آینده چطور؟
بانک های مرکزی و دولت ها مبارزه با رشد ارزهای دیجیتال را آغاز کرده اند. بسیاری از شرکت ها و بانک های خصوصی ارزهای دیجیتال خود را راه اندازی کرده اند. آنها می خواهند از فناوری بلاک چین استفاده کنند، اما بدون تمرکززدایی.
آنها پیشنهاد ایجاد می کنند ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC). بانک‌های مرکزی به دارندگان حساب‌ها اجازه دسترسی مستقیم به ارز دیجیتال را می‌دهند. به طور مشابه، بانک ها عرضه و حاکمیت CBDC را تعیین خواهند کرد. بر این اساس، انعطاف پذیری بیت کوین را بدون محیط بی اعتماد خواهد داشت.
ارزهای دیجیتال همچنان بخش مالی را مختل می کنند. پلتفرم‌های وام رمزنگاری، شبکه‌های توسعه برنامه‌های رمزنگاری و حتی دنیای مجازی کریپتو وجود دارد.
به زودی اینترنت برای ایجاد برنامه های کاربردی وب و اجرای قراردادهای هوشمند به زنجیره های بلوکی تکیه خواهد کرد. این قراردادها می تواند از قراردادهای اجاره تا گواهی ازدواج متغیر باشد. و همه این پیشرفت‌های تکنولوژیک نیازمند ارزهای دیجیتال است.
این به این معنی است که اینترنت ممکن است ارز اصلی خود را دریافت کند. به عنوان مثال، یک کاربر اینترنت ممکن است برای انجام بازی مورد علاقه خود به صورت آنلاین به یک رمز رمزنگاری شده نیاز داشته باشد یا برای امضای قرارداد یا اشتراک، اتریوم پرداخت کند.
به طور خلاصه، در حالی که مقامات مرکزی با CBDC به فناوری بلاک چین می پردازند، ارزهای دیجیتال در حال ساخت اکوسیستم جدیدی هستند که در آن توکن ها شکل ترجیحی پرداخت هستند.
افکار نهایی
با ارزهای دیجیتال در مقابل فیات، ارزهای فیات پرکاربردترین شکل پول هستند. بسیار تنظیم شده است و ارزش نسبتاً پایداری دارد. از سوی دیگر، در برابر ناآرامی های سیاسی و کاهش ارزش پول آسیب پذیر است.
ارزهای دیجیتال ممکن است در بازارها نوسان داشته باشند و پذیرش انبوه کمی داشته باشند. با این حال، پتانسیل رشد نامحدودی دارد. هزاران ارز دیجیتال وجود دارد و تعداد انگشت شماری در حال شکل دادن به یک الگوی جدید برای امور مالی هستند.
